Pewnie każdy z nad nieraz zastanawiał się, po co w ogóle żyjemy ? Co, jeśli życie jest spektaklem, w którym gramy wyznaczoną rolę ?
Nawet jeżeli nasze życie  jest tylko przedstawieniem, w którym gramy główną rolę, nie powinniśmy się tym przejmować. Zdecydowanie lepiej będzie dostrzegać wszystkie dobre rzeczy, których doświadczamy. Żyć tu i teraz. Nie myśleć o tym, co było czy będzie albo czy decyzja, którą wczoraj podjęliśmy, jest dobra. Robić to co uważamy za słuszne, realizować swoje cele i marzenia.
Pozwolę sobie przytoczyć dobrze znane słowa Dalaj Lamy: ,, Istnieją tylko dwa dni w roku, w których nic nie może być zrobione. Jeden nazywamy wczoraj, a drugi jutro. Dzisiaj jest właściwy dzień, aby kochać, wierzyć i żyć w pełni.‘’ Nie powinniśmy skupiać się w stu procentach na tym, co zrobimy jutro, gdyż tak naprawdę jutro może nigdy nie nadejść. Nie mamy również wpływu na wczoraj. Nie możemy cofnąć się w czasie i zmienić naszych czynów. Jeśli zapomnieliśmy oddać ważne papiery do urzędu to nie zrobimy tego wczoraj. Należy wyciągnąć wnioski i iść przez życie dalej.
To dzisiaj jest odpowiedni moment, aby w końcu przejść na dietę, nauczyć się nowego języka, przeczytać książkę, spotkać się ze starymi znajomymi. To dzisiaj trzeba się cieszyć  z tego co daje nam życie i w pełni je wykorzystywać, nawet mając świadomość, że gramy w czyimś przedstawieniu.
Jeśli nasze życie jest tylko iluzją, to nie warto się tym przejmować, należy się z niej cieszyć i czerpać garściami. Dobrze jest być od czasu do czasu niepoprawnym optymistą. Nie zastanawiać się za dużo i po prostu żyć.
Ludzie mają tendencję do zamartwiania się. Dużo rozmyślają nad przeszłością i przyszłością, tracąc to, co jest dzisiaj. Jak pisał raper Adam Zieliński w jednej ze swoich piosenek: ,, Jak nie Hegel w windzie, to Platon w nocnym (…) Nietzsche mieszka w każdym bloku, świat jest pełen filozofów. ‘’
Podsumowując, nawet jeżeli życie to tylko jedno wielkie przedstawienie, powinniśmy się nim cieszyć, jak tylko potrafimy, rozwijać się i czerpać z niego garściami. Odrobina szczęścia jeszcze nikomu nie zaszkodziła 

—
Weronika Potkowska. 1C